"Er is geen dwaas zonder hoed": Fernanda, de modeontwerpster die verhalen weer tot leven brengt

In tegenstelling tot het idee van de hoed als accessoire of modestatement, is het voor Fernanda een manier van zijn in de wereld. " Wie een hoed draagt, heeft een andere manier van leven . Ze hebben een bondgenoot. Ze kunnen hem niet vergeten wanneer ze het huis verlaten of op het land werken, omdat hij hen beschermt tegen de zon, de kou en de hitte." Maar ze legt ook uit dat het dragen ervan de verbinding met anderen verandert: "Als je een hoed draagt, begroet je anderen anders. Er is geen sprake meer van een knuffel of een kus op de wang, omdat de hoed afstand creëert. Als ik hem afzet, is dat omdat die persoon het verdient," reflecteert ze.

Modiste

Zachtheid

Het werk om dit emotioneel geladen object weer tot leven te wekken, begint bij nul. Het begint met een grondige reiniging: "Ik moet dat vilt op een bepaalde manier wassen, afhankelijk van de vlek, slijtage, vuiligheid of geur die het met zich meedraagt. Ik breng het terug naar zijn meest basale staat," zegt Fernanda. Eenmaal schoon, gaat de hoed terug naar de hoedenmaker. Daar strijkt ze hem, rubbert hem, voegt nieuwe linten toe aan de kroon en voegt nieuw imitatieleer toe aan de binnenkant. Maar ze probeert alles te behouden.

Hij verzekert ons dat er hier geen ruimte is voor fouten. Zijn beroep staat dat niet toe. "Omdat de persoon een emotionele band heeft met die hoed. Een herinnering aan iemand die hem droeg. En als ik een fout maak, kan ik hem geen nieuwe geven. Het gaat er niet om hem te vervangen. Het moet die ene zijn. Want het is dat object dat de verbinding in stand houdt. Het kan geen andere zijn ," vertrouwt hij toe.

Daarom gaat hij elke keer dat hij een van deze hoeden repareert naar een unieke en bijzondere hoek van zijn huis, een oude wasruimte, waar het Heilig Hart van Jezus rust. "Daar vraag ik Hem om mijn handen te beschermen, zodat ze geen fouten maken bij het repareren. Ik heb geen specifieke religie, maar dat Heilig Hart is er altijd geweest. Mijn grootmoeder en haar grootmoeder baden daar. Zijn handen zijn overgegeven aan zijn hart, en dat is wat het voor mij symboliseert: mijn handen aan Hem overgeven zodat ze niet falen," zegt hij.

Wie zijn hoed naar de werkplaats brengt, vertrouwt een verhaal toe. "Wanneer ik hem ontvang, maak ik mezelf onderdeel van dat verhaal. Het is alsof ik een persoon die er niet meer is, weer tot leven wek. Een deel van hem komt terug via degene die de hoed overhandigt, die ons vertelt wie hem droeg, wat hij deed en waarom hij hem terug wil," besluit hij.

modiste

Zachtheid

"Je kunt een beroep hebben, maar een vak is iets heel anders", reflecteert Fernanda hardop. Ze studeerde taal- en letterkunde aan de middelbare school Vera Peñalosa in San Carlos en behaalde een diploma literatuur in Córdoba. " Een vak is een vaardigheid die je meeneemt , iets dat je je hele leven ontwikkelt. Je draagt je vak in je zak, samen met je gereedschap. En je kunt het overal ter wereld mee naartoe nemen", vervolgt ze.

De hoed kwam voor haar als een uitdaging. "Op een dag zei ik dat ik hoeden ging verkopen, en mijn tweede moeder zei: 'Maak ze.' Toen wist ik dat ik moest leren hoe ik ze met mijn eigen handen kon maken." In dat gebaar benoemt Fernanda de stap tussen ondernemerschap en een vak: "Een ondernemer is iemand die kapitaal heeft en iets begint. Maar iemand met een vak heeft geen kapitaal nodig; die heeft gereedschap en tijd nodig. Een vak repareert en repareert objecten, maar ook relaties en gemeenschappen," verduidelijkt ze.

In een conflict leven beroep en handel in haar naast elkaar. " Mijn beroep levert me een salaris op. Maar mijn handel geeft me zin aan het leven ." Ze waarschuwt: "Ik speel de kaart in de titel alleen als ik het niet meer aankan", verwijzend naar haar economische situatie. Maar ze analyseert ook haar aard, die haar lichaam doordringt: "Omdat je lichaam je vertelt wanneer iets onhoudbaar wordt, komt handel om de hoek kijken. Je kunt altijd iets aan anderen geven. Niet alleen aan mensen: aan de grond, de lucht, de wereld waarop je loopt," voegt ze eraan toe.

In haar dagelijkse werk kruist de modemaakster voortdurend de letters van haar ambacht. In een these waarin het ambacht dat met de hand wordt uitgevoerd en een antithese die binnen het beroep, de analyse en de structuur wordt gekaderd. En in die spanning ontstaat haar synthese : "De hoed is een leesobject. Er zijn hulpmiddelen binnen de hoed. Er zijn metaforen, hyperbolen, symbolen. Er is een esthetiek. Een manier van vertellen."

Modiste

Elke hoed is uniek omdat hij zijn eigen context heeft. "Een rancherhoed is niet hetzelfde als een rodeohoed of een boerenhoed. Elke hoed weerspiegelt een ander beroep en een andere regio", legt hij uit. De temmerhoed bijvoorbeeld "is als een kroon": zwart, met een brede rand en een lage kroon. "Hij heeft meestal zilveren of alpaca bedeltjes, een Maagd of een heilige. Het is zijn harnas. Hij geeft zichzelf aan een dier, hij gaat met het beste wat hij heeft", legt hij uit.

In plaats daarvan beschrijft hij de rancherhoed als functioneel: een hoge kroon, een lichtgewicht constructie en gemaakt van wol. "Hij moet bestand zijn tegen de zon, de regen en de wind. Als hij in de beek valt, blijft hij drijven. En je kunt hem met de hand opnieuw in vorm brengen, of naar de werkplaats brengen en hem met lijm herstellen." Er is ook de ranchhoed, "gemaakt van stro en bekleed met katoen, zodat hij het hele seizoen meegaat."

Fernanda heeft ook extravagante hoeden gemaakt, waarbij ze hun unieke karakter als onderscheidende waarde benadrukte. Een daarvan was voor de collectie van een wijnmaker, uitsluitend vervaardigd met stoom, zonder lint of voering. "Het waren bijna sculpturen. Alleen een filter, stoom en handen. Dat was het creatiefste wat ik deed." Haar persoonlijke voorkeur gaat uit naar hoeden van wolvilt. "Die zijn edeler en zwaarder. Ik moet weten dat er structuur op mijn hoofd zit." Ottervilt daarentegen "is zo licht dat je het niet eens voelt. Heel elegant, maar de wind waait weg."

modiste

Zachtheid

De naam van de werkplaats, een andere aflevering van de hoedenmaakster uit San Carlos, kwam tot stand dankzij "een vriendin uit Córdoba die me hielp kiezen. Ze leest tarotkaarten en ik vroeg haar er een uit te kiezen. Ik zei tegen haar: 'Degene die naar boven komt, wordt de naam van de hoedenwinkel.' En zo kwam de Page van de Staven naar boven. Van alle pages is het de enige met een hoed, en de toverstaf staat voor creativiteit. Dus het is precies goed gekomen, gewoon daarom," bekent ze.

De werkplaats is met de hand gebouwd. Fernanda werkt met leesten die in La Consulta gemaakt zijn, gereedschappen van lokale ambachtslieden en ander geërfd gereedschap. "Don Carrión, een hoedenmaker uit San Juan, gaf me een ijzeren rand en antiek marokijnleer. Hij zei: 'Maak ze zelf, leer het.'" Ze bewaart ook een schaar die van haar grootvader was. "Hij heeft een geschiedenis, een afkomst. En hij blijft knippen, hij blijft dienen."

De hoedenmaker heeft gereedschap dat met 3D-printers is gemaakt en andere die door buren zijn gebouwd die de uitdaging aangingen. "Bijna alles is hier gemaakt. Zelfs de bedels, de creoolse sieraden, het leren vlechtwerk. Deze hoeden worden op dezelfde plek gemaakt, door verschillende lokale handen", legt ze uit.

Over marketing is ze duidelijk: "Ik heb geadverteerd op sociale media en op de radio, maar niets werkt zo goed als mond-tot-mondreclame. Het mooiste wat me is overkomen, is dat mijn eigen buren bewondering hebben voor wat ik doe. Mensen die me nauwelijks kenden, maar die het vak waarderen."

modiste

Haar klanten en fans van haar werk komen van over de hele wereld. "Een Colombiaans gezin dat in Chili woont, kwam exclusief naar de workshop. Ze arriveerden om zeven uur 's ochtends. Ze wilden komen, de plek zien, het gebaar, het persoonlijke gesprek. De wereld van sociale media is niet alles. Er is nog steeds een echte, oprechte wereld die samengaat met al het andere," merkt ze op, altijd op een beschouwende toon.

Voor María Fernanda Román zit de hoed vol betekenis. "Niet iedereen draagt er een. Niet dat hij bijzonderder is, maar wie hem draagt, vertelt je iets. Iets zal je tot in je diepste wezen ongemakkelijk maken. Het zal je uitdagen op een manier die andere dingen niet doen. De hoed is van de dwaas. En de dwaas is soms degene die de dingen het helderst ziet," concludeert ze.